Baðýrtlaklar; yerde, gökte her yerde,
Saðda solda çok insaný yorarlar.
Haram helal ne bulsalar hep yer de,
Döner, masumlardan hesap sorarlar.
Söz söylenmez doðrusunun üstüne,
Toz kondurmaz çýkarýnýn büstüne,
Göz koyarlar onun bunun postuna,
Çamur atar hem herkesi kararlar.
Baðýrtlaklar; yemek için hep varlar,
Yerle yeksan olur ahlak hem arlar,
Çalar çarpar kýrk bin ceviz kýrarlar,
Sonra kalkar her tuzaðý kurarlar.
Kendisini halktan üstün görenler,
Ak ak yuyup, kara kara serenler,
Hiç utanmaz hiç sýkýlmaz yarenler,
Baþkasýnda hep bir kusur ararlar.
Baðýrtlaklar; bismillahla devþirir,
Kendinden de tereddüte düþürür,
Cennet adar, cehennemde piþirir,
Bu dünyayý sýrtlarýna sararlar...
Özcan Ýþler
Baðýrtlak halk aðzýndan ad 1. yabanördeðine benzeyen, orta büyüklükte, koyu kurþuni renkte, adýný ötüþünden alan, geceleri çok öten, eti sevilen, göçmen bir av kuþu.
2. sýfat mec. baðýrarak konuþan, çok yaygaracý, çok gürültücü, çok geveze (kimse).
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.