Özgürlük, demokrasi, hukuk yok’a ulaþtý,
Zihnimin kalburunda, zamaný eliyorum.
Menfaat hastalýðý nerden, kimden bulaþtý,
Bu toplumsal intihar, beynimi deliyorum.
Tam çapýný ölçmeden çok geniþ ufkunuzun,
Düþündün, yazdým çizdim anlattým uzun uzun.
Keyfini çýkartmadým en derin uykunuzun,
Ýtiraf ediyorum, suçluyum biliyorum.
Sanki siz yaþamýyor bir rol oynuyordunuz,
Ben sizi uyandýrdým, siz hep beni yordunuz,
Siz gerçekten ziyade pohpoh istiyordunuz,
Dönüp de baktýðýmda halime gülüyorum.
Hep neden, nasýl, niçin sorular soruyorum,
Tozpembe hayal deðil, bir gerçek arýyorum,
Yaptýðým densizlikten çok hicap duyuyorum,
Geçte olsa anladým: Susuyor, siliyorum.
Avunmak isteyenler; öykü sunmadým size,
Bir þarapnel parçasý sapladým kalbinize,
Kaçarken bir þeylerden ben düþtüm peþinize,
Her ayýplayan haklý; davetsiz geliyorum.
Hüzünle doldum taþtým bugün yine ard arda
Yüreðim mengenede, düþüncelerim harda,
Hoþgörüsüz taassup boy veriyor baharda,
Dertsizler! derin derin dertlilik diliyorum.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.