Sensiz Öldü Ankara!

SENSÝZ ÖLDÜ ANKARA!

Biraz sohbet edelim sensizliðinle sessiz
Ýkimiz de susalým gözyaþýmýz konuþsun
Bir sokak çýkmazýnda kaldým iþte kimsesiz
Hayaline sarýldým bugün yine çok hoþsun...

Yokluðun yorulmasýn hadi otur yanýma
Dinleyelim beraber senin þarkýn çalýyor
Bu oda duvar þahit seninle her anýma
Kokun sardý heryeri beni benden alýyor...

Ufacýk bir derdim var dinliyor musun beni?
Epeydir baþucumda sordum özlemmiþ adý
Dinleyenim olsaydý bunaltmazdým hiç seni
Ciðerim mi kanamýþ? Aðzýmda bir kan tadý...

Ne çabuk vakit doldu mecbur musun gitmeye?
Bir sonraki sohbete býrak da ben geleyim
Anladým ki zorunlu güzel þeyler bitmeye
Tamam sen git üzülme ben resmine güleyim...

Saçlarýna dokundum elimden akýp gitti
Hâlâ yumuþacýktý hâlâ sanki benimdi
Yaktýðým mum sönünce hayallerim de bitti
Yemin edebilirdim dokunduðum tenindi...

Bakma senden sonra da boþ kalmadý bu yürek
En çok geceyi sevdim gözlerin gibi kara
Ses gelir mi oraya? Bu sesi duyman gerek
Kimse öldüremezdi sensiz öldü ANKARA...

Zehra Bardakcý Uslu
29/03/2018
Sosyal Medyada Paylaşın: