Ben bir cankurtaraným Marmara kýyýsýnda. Ýlk defa deniz gördüm; iþi kolay kaparým. Ýþ bana miras kaldý! Kirvem in dayýsýnda. O’da yüzme bilmezmiþ, ben bu iþi yaparým.
Þehre yeni gelmiþtim; girmem gerekti iþe, ‘Her iþ yaparým’ derken, þansýmýza bu düþtü. Baþka bir þey sormadan aldýlar beni iþe, Bilmediðim þehirde þansým yine gülmüþtü!
Yüzemiyorum amma; üstüme yok koþmada. Bana ne iþ düþecek? Herkes yüzme biliyor. Plaj sorumlularý yaptýðý konuþmada; Yüzmeye gelenlere saðlýk, sýhhat diliyor!
Deniz dalgalanýnca içime korku düþer, Bir þey olmasýn diye Allah’a yalvarýrým. Günler gelip geçiyor; haftalar üçer, beþer, Yaz mevsimi bitince ben de iþsiz kalýrým.
Deniz mevsimi bitti bir aksilik çýkmadan, Ben yine iþsiz kaldým; ne iþ olsa yaparým. Kapý, kapý gezerim yorulmadan, býkmadan, Bende çok marifet var! Yine bir iþ kaparým.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.