KOPAN YÜREĞİM

KOPAN YÜREÐÝM
Yüreðime de açan kardelen çiçeklerini kopardýlar,
Kokusu çok kýsa sürdü
Gönlüm hüzünlerle doldu…

Yeni umutlara yelken açmaða hazýrlanýyordum;
Okyanuslardan derin,
Gökyüzünden küçük hayallerimle…
Gece rüyalarýma misafir ederdim onlarý.
Gün doðunca gördüm ki;
Gerçekler baþkaydý…
Ve ben yine olmayacak hayaller kurmaya devam ettim.
Ah, bir defacýk sevine bilsem,
Þu aðaçlar gibi çiçeklenip gülümseyebilsem.
Ah nerede!..
Bir kara bulut gelir,
Alýr götürür bütün hayallerini,
Bütün sevinçlerini…
Hani bir þarký vardý,
“Yalan dünya”
O yalanlar seni yorar.
Þarkýlar yorar,
Beklemek yorar,
Özlemek yorar,
Boþ vermek bile yorar.
Bir an gelir, susarsýn.
Susmak bile yorar insaný.
Göçmen kuþlarý gibi
Göç edesin gelir bu diyardan.
Bütün umutlarýn suya düþer.
Düþünemezsin.
Ýþte o zaman artýk
Yaþayan bir ölüsün.
Bir kuþun gagasý bir aðacý yýkabilir mi?
-Yýkar.
Bir söz bir insaný kahredebilir mi?
-Öldürme bile öldürür.
Daha bir çok þey þuramda, darmadaðýnýk.
Toparlayamýyorum!

“Ne kadar ruhsuzsun” Dedi,
“Beni acýtacaðýn kadar” Dedim.
Her gün biraz, biraz daha ölüyorum.
Dün, bin defa aldýðým nefes
Bu gün dokuz yüz doksan dokuz!..


Þu daldaki kuþun sesine bir kulak ver hele,
Ne sýcak!
Hasretim böyle bir kuþ sesine.
Sakýn uçacaðýný kimseler söyleme!
Yoksa ilk iþleri
Kanatlarýný baðlamak olacaktýr.
Ne yaparsan yap
Ýki kiþilik mezar yok!
Ne kadar seversen sev,
Vefa yok!
Sonra baktým ki
Bedenim gidemedi
Ýçim titriyor,
Sonra çýðlýk çýðlýða,
Yedi kat gökten hüzünler iniyor,
Lime lime bir þeyler kopup gidiyor yüreðimden.
Sonra göçüp gidiyorum sessizce,
Cennet cehennem denilen her yerden!...
Yusuf Yýlmaz















































Sosyal Medyada Paylaşın: