Gurup vaktine doðru güneþ Kara Tepede,
Uyuyan Güzel’in üstünde,
Hemen battý batacak.
Gölde maviler kayýp, baþtan sona gülistan.
Limanda salkým söðütler,
Saçlarýný yýkýyor, serin sularda üryan..
Camlarý alev alev, karþý kýyýda evler,
Masallardan fýrlamýþ ejderhalar gibiler.
Henüz yeni tanýþmýþ iki yabancý.
Yürüyorlar beraberce, suskunca.
Onlar, yaz aþýklarý,
Kör bir taassupla, içi boþaltýlmýþ sevgiyle
Baðlanmýþlar hayata, þehvetle.
Adam soðuk Ýngiliz,
Kutuplarda buzdaðý.
Kadýn sýcak bir zenci,
Çikolata bardaðý.
Birlikte gidiyorlar sahilde,
Eðirdir’den Adalara el ele.
Mola verip ara sýra; iki þýpsevdi,
Þehlâ þehlâ bakýyorlar güneþe
Günebakanlar gibi.
Gölgeleri birlikte, dalgalara düþüyor,
Adýmladýklarý yolun dýþýnda,
Ortak noktalarý yok, belli.
Farkýnda olsa da, olmasalar da,
Yalnýzlýklarý, hüzünleri,
Gölgeler gibi büyüyor,
Aðustosta yürekleri üþüyor..
Onlarýn ki, yaz aþký;
Ne adap, ne adalet içinde bu alýntý,
Sevgide rant hayattan alâlede çalýntý,
Sararýpta dökünce aðaçlar yapraklarý,
Geçmiþsiz geleceksiz bitecek bu aþklarý.
O zamana kadar, iki çýkarcý kaçak,
Gafletin kör mumlarýnda,
Iþýklar arayarak,
Kullanacak birbirini, havai hayasýz,
Birer devre mülk olarak.
Bir hesap sormadan, bir hesaba vurmadan,
Ölçüsüz, yaþanacak, mahremsiz, arsýzca an,
Ýçgüdüler neyi arzuluyorsa, öyle yaþanacak zaman.
Yaz bitince bitecek, bu çetrefil kaçamak.
Herkes gemisinde kaptan, bitmeyen sevgisiyle,
Ýstediði denizlere, tekrar yelken açacak,
Eskisini aldatmaya, bir baþka yenisiyle.
Hiç yaþanmamýþ gibi,
Kapatýp eski defterleri,
Daðýnýk paramparça,
Periþan ve gayesiz,
Koþacak, her ikisi,
Yeni devremülk aþklara.
Özcan Ýþler
Uyuyan Güzel: Egirdir’de bir tepenin adý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.