bütünlüðünü sisle gizleyen dað ben gidiyorum istersen peþimden gel su sesi çekiyor içimdeki þiirin pimini paramparça oluyor sözcükler ölmeyen sözcüklerin yaralarýný sarýp sonra yeniden öldürüyorum sözcükleri ellerimle tek tek yazýyorum bu þiiri düþlerimi anlatsýnlar diyerek küçük umutlarý dolduruyorum kafatasýmýn içine omuriliðimin hemen yanýndan geçiyor hayat tüm varlýðýma sürtünerek bir çýðlýðýn rahmi oluyor korkuyu yüzünde gezdiren kentler ölü çýkýyor þiirlerin içinden uçuruma oyulmuþ kalplere düþen aþk aklýmýn parmaklýklarýnda isyan eden pas kör diþlerini zamanla bileyliyor sevgilim sonra sen sýmsýcak bir gülüþün arkasýna gizleniyorsun uykuya dalýyorsun bu þiirin gölgesinde üþümeyesin diye gözümdeki gökyüzünü örtüyorum üstüne bakýþ diyor diðerleri buna sadece
16/07/2018 ali rýfat arku antakya
Sosyal Medyada Paylaşın:
bedrettin58 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.