Belki....

Yürüyelim,
Belki ferahlarýz adým attýkça ayaklarýmýz
Ve belki, tüm kinimizi birer anahtar taþý yapýp kaldýrýmlara
Bir sokak boyunca unuturuz.
Belki, belki diyorum
Her adýmý aþktan bir þehir kurarýz
Kalbimizin o hiç keþfedilmemiþ yerlerine
Sen, kalbimin kâþifi
Mucize adam
Ýzin ver sana þehrimin nasýl þekerden dünyalara taþýndýðýný anlatiyim
Soðuk gecelerimin
Kibritçi kýzýndan
Ýnsan kalabalýðý ormanýmýn koca ayaðýndan bahsediyim
Yürüyelim
Daha çok yolumuz var
Hem bitmedi anlatacaklarým daha
Sana boya kalemimlerinden bahsedecektim
Hep en önce biten sarýdan
Gri gökyüzünden
Ve hep sona kalan siyahtan
Resim defterime çizdiðim adamlar siyah yüzlü olurdu mutlakâ
Kenar mahallerin gülleri gibi
Kenar süslemeri olurdu defterimin
Kurutup arasýna sakladýðým o leylak gibi
Yitirdi büyüsünü þehrimin gök kubbesi
Yürüyelim
Þehrimizin karasahasýný kara sular basana kadar
O suda boðulup aþksýz kalana kadar
Aþsýz bir ev arkada býrakana kadar
Sen,
Mucize adam
Ýzin ver bu þiiri burda bitireyim.












Sosyal Medyada Paylaşın: