Kutlu sözlerle yazýlmýþ yazýmýzdýr bu vatan Suyu Kevser, baðý Cennet, hazýmýzdýr bu vatan Yere leylâ diye inmiþ, göðü mecnun ederek Tâ ezelden beri dinmez sýzýmýzdýr bu vatan…
Bu vatan uðruna serden geçecek can biliriz Çünkü biz topraðý sevdâ taþý cânân biliriz. Titretir arþý yerinden gözü ýslak nineler Zalimin zulmüne gâlip nice îman biliriz. Kardelen muþtu verirken üþüten zemheriden Temmuzun koynuna sinmiþ güzü isyan biliriz. Kirli düþler ile bin yýl yaþamaktansa eðer Alný ak ölmeyi bizler ebedî þan biliriz. Bir avuç suyla bu yangýn, bu ocak sönmeyecek Ezanýn ardýna elbet gelecek çan biliriz. Diri olduk, iri olduk, tutuþurken elimiz Yurtta birlik ise mevzû zoru âsân biliriz. Cepheden cepheye koþmak bize mahsus, bize has Allah Allah diyerek nârý gülistan biliriz. Düþüyor göðsüne kurban diye binlerce civan Kutlu bir gâyeyi bilmez kaný, noksan biliriz. Kaç yürek parçalamýþken gülün arsýz dikeni Deðmemiþ kalplere lahzâ acý, hüsran, biliriz. Âsým’ýn nesli yiðitler siper eyler baþýný Ölümün ardýna tâlip dolu meydan biliriz Bu vatan sevgi muhabbet ve sadâkat yeridir Bu vatan Hazreti Haktan bize ihsan, biliriz…
Türlü þerden sakýnýlmýþ gözümüzdür bu vatan Ki, Malazgirt’te örülmüþ özümüzdür bu vatan Sancaðýn gölgesi yurttur, Kur’an’ýn nûru rota Pusatýn üstüne düþmüþ sözümüzdür bu vatan…
Ne mukaddes yuvasýn sen, ne mübârek nakýþýn Topraðýndan dokunur her kula sevdan, biliriz. Hangi düþman çekebilmiþ kabaran göðsüne set Þanlý mâzin düne rehber, güne destan biliriz. Kimimiz Onbaþý Seyyid, kimimiz Sütçü Ýmam Bacýmýz var Nene Hâtun gibi erman, biliriz. Bir duâ týlsýmý her dem bize zýrhtýr diyerek Açýlan elleri yerden göðe kalkan biliriz. Ölümün koynuna vuslat diye girmiþ kiþiyiz Nurlu âfâkta dizilmiþ izi kervan biliriz. Puslu bir vâdide her gün giyinip ak kefeni Milletin derdine düþmüþ ulu hâkân biliriz. Ey muazzez vataným, ey iki dünyâ yapýsý Baþýnýn üstü hayat, dehlizi ukban, biliriz. Eþiðin kalplere yurttur, kucaðýn cennete köþk Ana olmuþ bu mukaddes yeri candan biliriz. Bu salâlar okunurken bize gün þeb-i aruz Dilimizden dökülen son sözü peymân biliriz. Ebedî bahçeye bülbül oluyor bak þühedâ Þu omuzlarda gidenler Gül’e mihman, biliriz. Ey vatan! Üstüne kýymet katar altýnda yatan Baðrýn elmas gibidir, göðsünü mercan biliriz…
Beþ vakit kýbleye dönmüþ yüzümüzdür bu vatan Yakarýþlarda anýlmýþ nazýmýzdýr bu vatan Her karýþ topraðý nâmus ve þeref addederiz Anamýzdýr, bacýmýzdýr, kýzýmýzdýr bu vatan…
Yadigârdýr atamýzdan bize al bayraðýmýz O azîz rengini kalpten süzülen kan biliriz. Seni surlarda yaþatmak ebedî tutku bize Fâtih’in diktiði günden beri serkan biliriz. Deðse rüzgâr sana bir ân, yere iksir saçýlýr Yansýyan þavkýný tüm dertlere derman biliriz. Emin ol sen duruyorken yüzü düþmez þafaðýn Bir hilâlin ýþýðýndan doðacak tan biliriz. Kefen olsun diyerekten þu kýzýl saçlarýný Kanayan sýrtýna sarmýþ özü handan biliriz. Kýnalanmýþ kuzular rengine elvan diyerek Senle, peygambere varmýþ yolu rahvan biliriz. Yýldýzýn aþkla süzerken yere nûr hüzmesini Maverâdan aya vurgun deli ferman biliriz. Düþmemiþ, düþmeyecektir þerefin asla yere Sana deðmiþse hüzün âlemi vîran biliriz. Öyle bir aþk ki bu sevdân öze rahmet damýtýr Sarýlýrken sana can, gökyüzü giryân, biliriz. Seni gönderlere çektik ulusun þâný diye Ötüken’den beri bayraklara sultân biliriz. Dalgalan, gökleri yýrtar gibi ey nazlý hilâl Ki, cihan gölgene muhtaç ve de hayran, biliriz…