HURMA KÜTÜĞÜNÜN AŞKI

Mescid-i Nebevide bir kütük vardý,
Hutbe okurken Resul üzerine çýkardý.

Dediler ki; Ey Nebi,sana yapalým minber,
Bu teklif güzel teklif,kabul etti Peygamber.

Yapýldý yeni minber hem konuldu yerine,
En güzeli yakýþýr Hakikat Önderine.

Lâkin bir sorun vardý,kütük memnun kalmadý,
Bu ayrýlýþ zor karar,hemen razý olmadý.

El Emin yenisine çýkýp hutbe okurken,
Ýnlemeye baþladý kütük durup dururken.

Orada bulunanlar þaþýrdýlar bu iþe,
Hayret edip baktýlar,Nebi’deki iniþe.

Resul yeni minberden,hutbeyi kesti indi.
Nebi geldi yanýna,inleyiþide dindi.

Ey Sütun! Ne istersin, âh’ü figan edersin?
Ýnleyip aðlayarak bizlere neler dersin?

Ey Fahr-i Cihan dedi,beni üzdü firakýn.
Ýsterdim ki dünyada hep ben olam burakýn.

Ýftirakýnla yanar,ondan figan eylerim.
Terkedip gittin beni,tek baþýma neylerim.

Dedi kuru hurmaya,tekrar taze aðaç ol,
Veya girip cennete orda sevinç ile dol.

Cemalini isterim,hem caným hayat bula,
Cennet ebedi mekan,bekasý daim ola.

Dünyada aðaç olmak,güneþ ve su iledir,
Oysa benim hayatým senin cemalinledir.

Alemdeki her bir þey,ölür yok olur erir,
Benim bu meseleme,nurun teselli verir.

Cihanýn eziyeti hemde dertleri çoktur,
Ben cennete gireyim,gayri muradým yoktur.

Dâr-ý Cinana dik ki,sevgili kullar yesin,
Hem Sen’inle olayým sürurum budur kesin.

Peygamber kucakladý hem kütüðü mesetti,
Kütük ancak o zaman iniltisini kesti.

Bu inleyiþ bu feryat,bu hicranla çaðlayýþ,
O’nun aþkýna idi terkediþe aðlayýþ.

Habibullah dedi ki ben vermesem teselli,
Aðlardý kýyametin kopmasýna dek belli.

Sonra bu aþýk kütük topraða defnedildi,
Dâr-ý Bekada hayat kazanmasýný bildi

Þehri Karakaya
Sosyal Medyada Paylaşın: