Karbeyaz bir ölüm

Yine hüzün çöktü üzerime...
Gün batýmýnda...
Acýlar sarmýþ dört bir yanýmý...
Ben yine yetim, yine öksüzüm...
Her zamanki gibi...
Sende bana benzedin be MAYIS...
On iki ayýn içinde
bir sen mi kaldýn öksüz?
Bir sen mi kaldýn yetim?
Hýçkýra hýçkýra aðladým...
Sanki marifet gibiymiþ gibi...
Her zamanki gibi
arsýz duygularým tekledi...
Karbeyaz bir ölüm,
Beni sana sürükledi...
Seni bana deðil...

--------

Yokluðunda bu kalp çok darbe aldý...
Çok kýrýldý sana...
Kýrýlmýþ aynalar misali,
onarmak ne mümkün...
Zaten içimdeki bütün gerçekler,
çok korkuyorlar...
Birbirleriyle yüz yüze gelmekten...
Ýçimdeki bütün güzel hisleri...
Ne kadar intihara meyilli olsamda,
kurban edemem...
Anlýyor musun?
Ýsterse bu MAYIS’ta,
körelsin bütün hislerim...
Ama kurban edemem...
Unutma sakýn...
Karbeyaz bir ölüm,
Beni sana sürükledi...
Seni bana deðil...

--------

Kaç mevsim daha bakýþlarýmda
eriyecek sence...
Bir yanlýzlýk üzerime çöken...
Kayýtsýz kalmýþým kuytularda...
Karbeyaz bir ölüm,
beni sürükleyen peþinden...
Sol yanýmdan vurulsam da ne yazar ki...
Ben zaten sensiz,
tenhalarda ölüyorum...
Sakýn unutma, sakýn...
Karbeyaz bir ölüm,
Beni sana sürükledi...
Seni bana deðil...

--------

Yokluðun yokluk...
Anlamýný yitirmiþ tüm tümceler...
Cümle kuramýyorum...
Her sokak, her lamba, her cadde
üstüme üstüme geliyor...
Aslýnda aradýðým sadece gözlerin...
Karbeyaz bir ölümdü,
beni sana sürükleyen...
Ölümden önce gel sevdiðim...
Bil ki...
seni çok özledim...

Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın: