Yaþanmýþ maziden en derin izde,
Ne þekil, ne þema, ne eda kalýr.
Sesine ses veren çamur denizde,
Üç harf bir kelime; bir seda kalýr.
Gönlün köþkünü bir sevilen yýkar,
Sevene her zaman inlemek düþer.
Sevenler iç döker sevilen yakar,
Dostlara dertleri dinlemek düþer.
Akýl, fikir yetmez çok þirin diller,
Bir kalp ateþinden öyle lâl kalýr.
Ömrün baharýnda tutuþan eller,
Zamansýz ayrýlýr böyle el kalýr.
Bir âþýk bülbüle, gonca güllerin,
Zulmünde bülbüle aðlamak düþer.
Birbiri ardýndan gelen günlerin,
Ölümünde kara baðlamak düþer.
Sevgiye çaðýran güneþ hep doðar,
Þelaleler kurur bir düden kalýr.
Kurban olmayan da cellâdý boðar,
Ne güdülen kalýr ne güden kalýr.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.