hayat bu dostum yüzüne güldüðüne aldanma sinsidir ! ýzdýrap aðýrlýðýnda bir yüktür takýlýr peþine alýn yazýsý gibi görünmez kaza gibidir aniden çýkar çaresizliðinden vurur
hayat bu dostum azad ettiðine bakma devriye gibi izini sürer sen vuslatý düþlerken o ayrýlýðýn çizgisini çekmiþtir bile haykýrýþlarýna sessizdir kendi kahkahasý sokaklarý boðar ve sonra döner sessizliðinden vurur
hayat bu dostum sen seviyor dersin masmavi bir gökyüzü çizersin o karabulut olur yaðar üstüne baharda kýþý yaþatýr lapasý aðýrdýr çöktü mü kalbine üþüdüðüne bakmaz temmuzda zemzehiriyi tattýrýr
hayat bu dostum , bazen göz kýrpar, aha dersin gülümsedi mi, iþte dersin verdi mi, daha çok istersin vermedi mi küfredersin kim bu hayat diye sorma sen hayatsýn , hayat sensin...
11 Temmuz 2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.