İSTEMİYORUM

ÝSTEMÝYORUM
Sana söyleyemeyeceðim þeyler var:
Bir mezar var içimde!
Yeni diye bir kefene sarmýþlar,
Upuzun tabuta uzatmýþlar.

Ben eskiyi seviyorum,
Ýçinde ruhu olan,
Aþk olan ,
Sevgi, samimiyet, tebessüm olan eskiyi!

Yeni baþka, yenilenmiþ baþka.
Eski baþka, eskimiþ baþka.

Bazý þeyler vardýr ki
Ona can veren hatýralardýr.
Çünkü orada emek vardýr.
Aþk, duygu, gözyaþý vardýr.
Sonra kutsallaþýr bir abide gibi durur içinde!
Ben onlarla yaþamak istiyorum!

Beni baðnazlýktan kurtaran,
Hür ve baðýmsýz olmamý saðlayan,
Kahramanlarla birlikte yaþamak istiyorum

Ben, tahta iskemlede oturup,
“Ya istiklal ya ölüm” diye baðýran
Sesi istiyorum!

Ben buralarda
Sessiz çýðlýklar içinde,
Yaþamak istemiyorum!

Ben ekmeðe ve barýþa koþmak,
Gülünce içimde annem olan,
Sevince sevdasý olan,
Okuyunca ufku açýlan,
Düþündükçe tevazu sahibi olan,
Uygar bir dünyada yaþamak istiyorum.

Hani mavi gözlü
Bir adam vardý,
Elini kalbinin üzerine koyarak konuþan,
Yüreði Türk Türk diye atan,
“Tarihini bilmeyen kendini bilmez” diyen
Ve iþaret parmaðý ile
Hep ileriyi gösteren,
O adamýn dediði yere koþmak istiyorum!

Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: