Kalbimde yerin vardý, þimdi eriyip, bittin. Gözümde þimþek çaktý, toprak suya kanacak. Merhamet bekliyorken, ateþe verip gittin. Beni aþk ateþiyle yakanlar da yanacak.
Ümidimi gasp ettin, bir bahar sabahýnda. Boynu bükük oturdum erenler dergahýnda. Yer, gök titreyip durdu sevenlerin ahýnda. Hayatým zehrolurken, bakanlar da yanacak.
Kaçamak bakýþýyla kýþýmý yaz eyledi. Ýlgimi çekmek için biraz da naz eyledi. Oysa içimde bir ses, beni ikaz eyledi. Kalbime hançerini çakanlar da yanacak.
Kurduðun o tezgahý önce fark edemedim. Tuzaða yakalandým, ileri gidemedim. Yaratana sýðýndým, kula bir þey demedim. Prangayý boynuma takanlar da yanacak.
Kimisi fark etmedi, kimisi bakýp durdu. Bazýsý hesap yaptý, bazýsý plân kurdu. Biraz iyilik yapan, sonra yüzüme vurdu. Ýyiliði baþýma kakanlar da yanacak.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.