Dar günümde olmayan vefasýzla konuþmam. Haber salsa yel ile, asla gidip buluþmam. Fetva makamý olsa, varýp ona danýþmam. Duysun beni vefasýz, artýk beni anmasýn.
Hiçbir þeye yanmam da, vefasýzlýk üzüyor. Sözleri aðýr geldi, düþündükçe eziyor. Bir þey olmamýþ gibi halâ gülüp geziyor. Duysun beni vefasýz, artýk beni anmasýn.
Beraber diktiðimiz o gül kurumuþ, duydum. Yazdýðýn son mektubu eski zarfýna koydum. Yalanýna alýþtým, boþ söze artýk doydum. Duysun beni vefasýz, artýk beni anmasýn.
Öyle ansýzýn gitti, bir daha dönüp gelmez. Aþýklar yanýp gider, cefa çekmeden ölmez. Cevri cefa edenler; kolay, kolay da gülmez. Duysun beni vefasýz, artýk beni anmasýn.
Çoðu aþk hikayesi, gördüm buruk bitiyor. Kimisi unutuyor, kimi çölde yitiyor. Dertler üst üste geldi, bir boþluða itiyor. Duysun beni vefasýz, artýk beni anmasýn. Ben yangýna alýþtým, bari kendi yanmasýn.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.