Leyla!
Leyla!
Tatlý, sevecen, küçücüksün, ey masum evladým,
O boncuk gözlerini yaratanýna kurbaným.
Gülen yüzün, sýrma saçýn, gamzelerin ne güzel,
Sana bunu yapanlar, kurtulmasýn ebed, ezel.
Ýnsan olamaz, hayvan desen, o da masum kalýr,
Dilerim Rabbimden, bu zalimler, hep idam olur.
Yaþamasýn böylesi itler, toplum kirlenmesin,
Kimseye Leyla’nýn acýsýný asla vermesin.
Leyla’lar, Eylül’ler ve belki de binlercesi var,
Ýdam gelsin ki, aðlamasýn; analar masumlar.
Son günlerde pek çok arttý sapýklarýn sayýsý,
Çok masumdur, bizim köyün köpekleri, ayýsý.
Eylül’den sonra Leyla da yaktý bizi yürekten,
Bakamýyorum habere, acý haber görmekten.
Tabii, her insan masum, her can kutsaldýr mutlak,
“Zalimi, caniyi öldürün” diyor cenabý hak.
“Kýsasta hayat var”, Kur’an, neden bundan bahseder?
Temiz toplumun yolu, temiz insanlardan geçer. (04 TEMMUZ 2018)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.