dertli ozan

DeRTli Ozan

yitik ozanlarýyýz biz mýsralarýn
müebbede mahkumken bedenlerimiz
güneþe küslüðün gibi yakýnsýn kuytuma
gramofon iðne gýcýrtýsý eþiðinde
ahengimiz bozuldu kaç zamandýr

aynalarýn derininde gömülü maskelerimiz
ne kadar bezginiz biz birbirimizden
taþbaðlý ayaklarýmýza yüzümüz aðýr
uçurumdan itilen gururumuzda olsa
zirvedeki yönümüz yine bayýr

el deðmemiþ maviyle boyalý ufkumuz
özgürlüðe güvercindi, kanatlarýna sinen heves
neon ýþýklarýyla yýkanan þehir gecelerinde
çilenin tansýðýna sýðýnmýþ zikrin
hür ozanlarýydýk çýðlýklar eþliðinde

uzun zamandýr çiðdemleri kavralamadýk hiç
kar mimozalarý da görünmez oldu
ne bir çocuðu sevgiyle mýncýkladýk
nede burun kemiklerini kýrabildik kýzdýklarýmýzýn
þarap içip de geðirmedik daha þiirlerimizle

aðartýlan saçlarýmýz özenle taralýydý dahi
eðri büðrü yaþadýðýmýz öykülerde bile
idam mangasýnda tek sýra celladýn önündeydik
sehpanýn üstünde sarkýtýlan düþyazýmýzdý
ip geçirildi boynumuza ta ötelerden

avuç içimizdeki gül goncaydý hala

Ýlkay Coþkun
11.04.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: