mesafeler firavun
özlemek figüranýdýr unutmanýn
tamam,
kazadan yaralý kurtulan kader de olmuyor deðil
bir kalbin içinde büyüyen iyi huylu tümör misali
zamanla göç eder insan
-sen buna hicret de-
bir þehirden baþka bir þehrin bilinmezliðinde
kaybetmek istediði kendisini
bulmak ister
baþka b’aþka biçimde
lakin,
insan giderken ayrýlýðý da takýyor peþi sýra
yalnýzlýðýn istibdat hacmini hesap etmeden
ve kotayý aþan gölgler
yol boyu uzarken peþinden
cam kenarýna yasladýðýn baþýn
titreþime alýr sessizliði
yol boyu biletine çýkan bir yancýnýn hayatýný dinlersin
hostesin sunduðu kek ve çaya eþlik eder
memleket hikayesi
-kalbini tenzih ederim-ama
elmaya deðil de kýrmýzýya olan meylim
sesindeki ney eþliðinde
içmeseydi dudaðýndan biriken mey
-hanem olmasaydý hani böyle
kim kesebilirdi bir þehrin
kapanýþ kurdelesini
ya da þöyle sorayým,
mesafeye baðýmlý yaþayan, özlemek ise þayet
fiþini çeker mi aþkýn
unutmanýn eliyle..