Avucum kanadý, dizimi ovdum,
Bedenim, ruhumla vurgunum anne.
Anka kuþu gibi, külümden doðdum,
Düþersem kalkamam yorgunum anne.
Bu ömür kaç nefes, dünya kaç durak,
Yaþam -ölüm neden böyle çok ýrak,
Huzur bulamadým, her þeyi býrak,
Figansýz geçmedi bir günüm anne.
Kavak yeli eser sanma baþýmda,
Hâlâ görüyorum sýk sýk düþümde,
Seni benden almýþ küçük yaþýmda,
Yazgýmla doðuþtan dargýným anne.
Bela hep nerdeysem arayýp buldu,
Gönlümde çiçekler baharda soldu,
Ömür sayfam bir bir hezimet doldu,
Estim-yaðdým þimdi durgunum anne.
Dediðim dediðe adalet denmiþ
Þeref sahipleri zulüm edenmiþ,
Yaþanacak demler, çok öncedenmiþ
Bu ÇAÐDA zoraki sürgünüm anne...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.