Hasret Zındanları

Uykumu her gece böler kâbuslar.
Bir korku peþinden sürükler beni.
Karanlýk odamda gözlerin aðlar.
Bu elem parçalar, sanki yer beni.

Saklanýrým ürkek bir tavþan gibi,
Yorganýn altýnda tenha bir yere.
Bu korkak bedenin kimse sahibi;
Artýk teslim olup gitti bir kere.

Kim bu karþýmda ki asýk suratlý?
Beni bu korkulara rehin eden kim?
Kim bu dehþet saçan alev kanatlý?
Anlatsýn bakayým, suçum ne benim?

Önceden bir peri masalýydý yýl.
Þimdiyse kâbusa döndü saatler.
Ýster ümit bekle istersen ayýl…
Baþka bir þey deðil yalan vaatler.

Aðzýmda paslanmýþ aðýr bir zoka
Sanki ruhum lime lime edilir.
Karýþmýþ varlýkta varlýðým yoka.
Söyle burdan sana nasýl gidilir?

Hala dokunduðun yerler yumuþak.
Hala okþadýðýn ellerim kuru…
Penceremden gel de þu halime bak.
Gör ki nasýl yenmiþ hasret gururu.

Kapýmý çalanlar dostlarým sanma.
Yokluðun ardýndan neþe duyanlar…
Evet, kara günde dost gelir amma,
Dost yoksa derdini düþmanýn anlar

Bu sokaklar seni benden ayýrdý.
Gölgeni kaybetti hain ýþýklar.
Çýktýðým her tümsek ateþ bayýrdý.
Böyle bir kadere mecbur âþýklar.

Ýþte ben ordayým ateþ bayýrda…
Yandýkça ruhumda, aþkýn depreþir.
Belki vuslat satan bir panayýrda
Sonunda kaderim senle birleþir.

Kaçtýkça cisimler, gölge de kaçar.
Gölgeleri ancak aydýnlýk siler.
Acep ümit nasýl bir kapý açar?
Ne olur Allah’ým o günü göster...

Fethullah Ekþi (Merhûm)
Sosyal Medyada Paylaşın: