Yýllarýn yorgunluðu üzerimde yük oldu. Kalbim çýrpýnýr durur þu göðüs kafesinde. Ruhum mengenelerde, içim hicranla doldu. Kerametler bekledim, bir ermiþ nefesinde.
Vurulanlar baþkasý, yaralanan ben oldum. Hiç suça bulaþmadan karalanan ben oldum. Ýdamlýk mahkumlarla sýralanan ben oldum. Zerre aðýrlýðým yok, terazi kefesinde.
Ne ifadem alýndý, ne yüzüme bakýldý. Hakim kýrdý kalemi, sevdiklerim yýkýldý. Benim ile beraber geleceðim yakýldý. Deðersiz bir nesneyim hamalýn küfesinde.
Çektiklerim bitmedi, çilem halâ dolmadý. Çaresizce bekledim, ne yaptýysam olmadý. Ýnsanlarýn gözünde hiç deðerim kalmadý. Geçersiz bir akçeyim dilenci kesesinde.
Olup biten fenalýk bilmem kimin yüzünde. Dalmýþým bir ateþe, yanýyorum közünde. Bir toz zerresi olsam, bir damla bal özünde. Nasibim olur belki ölümün busesinde.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.