Yüzünde görünmez bir şiir var
Þair olmamak elde deðildi,
Yüzünde görünmez bir þiir varken.
Ve kaç fabrika dumaný yuttum,
Sürgülü kapýlar ardýnda seni beklerken.
Öpüþün geçiyordu, bir an aklým duruyordu.
Belki de ihanet ediyordum çocukluk sevdama
Ama Nazým da her kadýna þiir yazmýþtý, Piraye çok sevsede.
Yüzünde görünmez bir þiir var ve elimde acemi bir gül.
Þair olmamak elde deðildi sevgilim.
Neden bundan baþka bir þiir bilmiyorum.
Ýnan senden baþka bir þey yazamýyorum.
Temasý sen olmayan bir þey yazamýyorum.
Biraz da eksiðim aslýnda.
Yorgunum...
Yorgunluktan uyuyamýyorum...
Uyumakta istemiyorum aslýnda,
Rüyalarýma gitmek istiyorum sadece...
Biliyorum meleðim, kanatlarýný kýrdýlar...
Benimse daha parçalanacak bir parçam kalmadý...
Gece üþ beþ nöbeti, yaðmur yüzümü yalýyor...
Her gece bir yerimden vuruyor beni.
Þarkýlar yaramý sevmiyor...
Gün bitiyordu, sabah oluyordu ama ben hala gece oluyordum.
Yalnýzlýðý heceliyordum...
Yalnýzlýðýný bize ödetiyordu ihtiyar ay...
Mesela yýldýzlarý bile sayabiliyordum...
Matematiðim yetecek kadar azdý.
Yüzünde ise görünmez bir þiir vardý.
Sözcükler dökülüyordu her bakýþýmda.
Ve ben askerdim. Zengin deðildim,
lügatým dýþýnda...
Ezberlemiþtim Cemal Sürey’yý, Atilla Ýlhan’ý,
Özdemir Asaf’ý, Zarifoðlu’nu falan filan...
Anlatýrdý inanmazdým, derdim,
"Hep fasa fiso yalan."
Ama âþýk olunca anladým hepsi yýlan...
Anladým. Hep o sokarmýþ, koynunda beslediðin yýlan...
Ve yüzlerce þairden duydum bunu;
"Sevdikçe kaybediyormuþ insan..."
Ýnan...
Rügâr ustura aðzý poyraz,
üþ beþ nöbeti çok soðuk be anne...
Þafak sökmüyor...
Üþüyorum üstelik...
Yalnýzým...
Korkuyorum...
Ama anne,
Memleket saðolsun...
Memleket saðolsun...
Eflâtun gözlü bir kadýn takýlýyor þimdi çevirmeme.
Yorgun sarmaþýklar sarýyor telsizimi...
Bana bunu yapmasan,
Yorgunum kadýným...
Biliyorsun, çözemiyorum saçlarýný...
Kim bilir kaç defa yazdým bu cümleyi,
Bir çözebilsem saçlarýný Nil omuzlarýmdan akacak
Ama görünmez bir þiir var yüzünde...
Hatýrlasana sevgilim...
Eðer büyülü bir aþk deðilse bu, olmazdý adý yasak..!
Ve yüzünde görünmez bir þiir var sevgilim...
Bak iþte nöbetim de bitiyor.
Komutaným beni bekler...
Bu þiirden çýkýp gitmeliyim...
Ve yüzünde görünmez bir þiir varken,
Ben hala þair olmadým sevgilim...
Sana yakýþýr bir þair olamadým...
Þiirin hakkýný veremedim...
Bir Özdemir Asaf olamadým...
Yüzünde görünmez bir þiir var.
Ve ben þiire doyamadým sevgilim...
Doyamadým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.