Ýki minarenin arasýndan bakýyorum sana.
Ufuklar sisli...
Iþýksýn, ama milyonlarca ýþýk yýlý kadar uzaktasýn...
Ve biz bu gezegene göre deðiliz sevgilim...
Sevdalar daðlarda...
Mesafe kalmadý artýk.
"Gerçek seven" desen, zinhar...
Aslanlar ceylanýmýzý,
Koyunlar çiçeðimizi yediler...
Oysa bir dili olmalýydý çiçeklerin, bir gezegeni...
Yoksa terk edermiydi Küçük Prens bu gezegeni...
Ýki minarenin arasýndan bakýyorum sana sevgilim...
Görüyorum ama...
Kuþlarým benden mýsralar götürüyor sana.
Gözlerin,
Gözlerini çizebilirim ama anlatamam...
Biraz maviden çalsam, biraz da çok kirpikli olduðunu varsaysam,
çizebilirim gökyüzüne bakarsam...
Gülüþün gelince, anlatýrým...
Anlatýrým da yazmaya kýyamam...
Belki yaðmur yaðarsa kâfi ama gülüþünü þiire çizemem...
Biraz münezzehtir...
O yüzden iki minarenin arasýndan bakiyorum sana...
Belki duâm kabul olurda,
Nâsibe, "Seydâya râzý yazar" yaradan diye...
Ýki minarenin arasýndan bakýyorum sana...
Gülüþün fýtratýndan münezzeh...
Ömer Altýntaþ
20.37
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.