- Kendi sözüne kanýp kendi haline acýr Gözlerinden kan akar, aðlar kýbleye karþý…-
Hangi sözle baþlanýr cahille konuþmaya Nereden bilsin nadan, bu garip neye karþý? Hangi sözü can verir, can denen duruþmaya Ona sorsan, fikri net; bense “ her þeye karþý”
Suç olur nefes bile, aldýðýn çokken ona Gördüðünden ötesi, “haþa, hiç yok”ken ona Kâinat aç gezerken, cüzdaný tokken ona Duruþun kabahattir; aðaya, beye karþý.
Oysa ben, yarým kalmýþ bir tek doðru söz için Baktýðýndan öteyi gören bir çift göz için Nesimi’yi oduyla kül eden bir köz için Cemaate ters durdum, yüzüm Kâbe’ye karþý.
Bir bilse ben, koþarken Musa ile Mýsýr’a Yüz sürdüm bir derviþin oturduðu hasýra Güneþ bile dönerken kamerin peþi sýra Turnalara el verip döndüm kubbeye karþý.
Ödülü aþk olurken, karanlýða tapmanýn Ýsmine günah dendi artýk gönül yapmanýn Ve aydýnlýk bir yoldan karanlýða sapmanýn “Sevda” dendi adýna, geç bir tövbeye karþý.
Yani herkes susarken, her þeye dayanarak Cismimi kül eyleyip aþk oduyla yanarak El aldým erenlerin sesiyle uyanarak, Yýkýldý karanlýklar, bir harabeye karþý.
( Devam edecek…)
26.05.2008
Beylikdüzü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.