Ne olduysa oldu. Göðün göðsü de yarýldý þimdi. Bez bebeklerim döküldü her yana. Ve tütün sarýsý bir papatya yapraðýndan baþlýyorum ömrümü saymaya. Üstümde koca bir ay. Öyle ya ; Ben yaðmur da böyle ýslanmamýþtým. Þimdi de nafile ye düþtü iþte kirpiklerimde birikmiþ badem ezmesi düþler.. Çocukluðum el çýrpýyor, Bir yaným hala kadýn. Çýrýl çýplak bir sonbaharý andýrýyor olmalýyým Çukura gömülmüþ yüzümle. Ýçimde bir his Bembeyaz bir örtünün içinde Kabe yolcusu gibiyim. Çok uzak! Uzaðýz! Söyle, Nereye gidebilirim ki?
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.