Herşey Aşktan

...



Tut ki can kýrýklarýyla yoðrulmuþ bedenim
En çok da kalbim týka basa sevgiyle doluyken
Ölümler kucaklamýþ bilmem kaç kez Nagihan kimliðimi
Topraða boyanmýþým bilmem kaçýncý asýrda
Kâh gökkuþaðý renklerinden ç’almýþým
Kah en soðuk gecenin gözlerinden öpmüþ cansýz bedenim
Yine de umutlarý aþkla uçurmuþum gökyüzüne
Mavilik gülmüþ
Ben gülememiþim
Âhh iþte herkes mutlu olsun derken
Ben beni unutup
Hebersizce
Çekip gitmiþim
Kendi kendimden




Geliþim muhteþem olacak diye söz veremiyorum
Ama döndüðümde çok eskiden olduðu gibi
En çok kendimi seveceðim
Yaþam pompolayan güllerim açacak gönül bahçemde
Rengârenk tebessümler saçacaðým
Yazamadýðým þiirlerim üzerine
Yemin olsun ki



Üstelik göl kenarýnda pöfüdük (kuðu) beni bekliyor olacak yanýnda sevgilisiyle
Sevgi kuþlarý öpecek can kýrýklarýmdan
Yaramazým aniden çýkýp gelecek yemyeþil bakýþlarýyla
Çocuklarým baðrýmda soluklanýrken
Belki de doðacaðým yeniden þafak sökmeden
Henüz annemin pamuk elleri
Babamýn elâ gözleri toprak olmamýþken
Kim bilir..?








nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın: