Destan
Bugünü, yazdýklarýmý unuttum.
Bilmem gelecekte hatýrlarmýyým.
Dolu dolu duygularý içim de.
Sorma yaðar, sen bana bunu sorma !
Ben neye raðzý olduðum bilmeden.
Sen çoktan seçmiþsin kendi yolunu!
Yolu düþene ayýrma izinden.
Bana düþeni...o da bir tek þeyden.
Ömür dediðin gelip geçer iken,
insanlarala umut baðlar iken.
Yanýlgýlar olup bitiyor iken.
Sen ki, benden uzak, habersiz iken.
Bu sevda bende kuluçlanmýþ iken.
Aldýðým bu nefes uðruna olsun.
Seni kaybetme korkusu sarmýþ iken.
Kýnama, sevmiþsim seni budenli.
Ben Leyla, sen de Mecnun olamadýk.
Biz Destaný söylettik ki, yazdýrdýk.
Biz, sürükledik bugünlere kadar.
Yürüdüðümüz yolda iz býraktýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulsum Kuruoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.