Havada vurmadan, tavada yiyen,
Yarýný bu günden satmýþa döner.
Ahlaka çok eski bir masal diyen,
Buhran, bunalýma batmýþa döner.
Sözde kardeþlikten yanada herkes,
Bitmez önyargý, zan; güvene kafes,
Savaþ tamtamlarý ses verdikçe ses,
Susanlar sözünü yutmuþsa döner.
Bir erdem timsali erdem kaçaðý,
Deðiþmez doðrusu kendi gerçeði,
Sabýr beslemezse sevgi çiçeði,
Varmýþla baþlarda yokmuþa döner.
Akýl bu hep makul bir sebep bulur,
Diken gonca gülde kusur mu olur?
Her baþlayan biter her doðan ölür,
Uzun bir uykuya yatmýþa döner.
Korku baðdaþ kurar beþer baðrýnda,
Sözün hükmü olmaz lafýn devrinde,
Dünyayý seyreyler eller böðründe,
Her birisi sýtma tutmuþsa döner.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.