Yoðun bakým ūnitesinde yüreðimi çekiþtiriyorlar Birkaç profesör laf dalaþýna giriþiyor Kulaklarýmda kangrenli bir uðultu Yaþama savaþýný kaybetmiþ ellerim Tepetaklak sallanýyorum boþlukta Bana sunulan hayata doydum diyorum týka basa Ne annem duyuyor sesimi Ne de babam
Gözlerimi delice yalýyor ameliyathanenin ýþýklarý O da ne Kalbimi bir masanýn ortasýna koymuþlar Aðlýyor delice Kapatmayýn diyorum yaralarýmý Dikiþ tutmaz artýk Baþhekimin kaþlarýnýn ortasýna sýkýþtýrdýðý Öfkesini görüyorum sadece Yumruðunu vuruyor masaya Bu kalp sana emanet derken Inim inim inliyor koridorlar
Emanete hýyanet olmaz diyorum, asilce Ýçimdeki lodosa aldýrmadan Dikin yaralarýmý Dikin tez elden Akan kaným helal olsun acýlarýma Diye avaz avaz baðýrdiðýmý duyuyorum sadece Bayýlmýþým....
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.