ANADOLU’M

Anadolu’m; hiç üzülme, sakýn ha ümitsiz olma.

Senin aþkýnla yanan bu millet ordusunda,

Ýman ile beslenen nice neferlerin var.

Onlar ki kalpleri kýyamdadýr Allah’a,

Uyuyor sanýyorlar, kýyam uykusuzda var,

Dönüyor Osman Gazi ve Fatih ve Kanuni

Bu milletin neferi son kalsa, devlet kurar.

Topuyla tüfeðiyle bir dünya saldýrmýþtý,

Gözlerdeki ateþi görünce hepsi þaþtý.

Anadolu’m ata yurdum, þükür bize emirdir,

Seni yar edinmiþiz, irademiz demirdir.

Sana yanan neferi, kim yakacak nerdedir?

Çaðlasýn ýrmaklarýn yokuþlardan aþaðý,

Oynasýn çocuklarýn topraðýnla suyunla,

Çoðalsýn hep soyumuz, dost olasýn soyunla.

Korksun korkak düþmanlar ayrýlma hiç Atanla

Anadolu’m; ecdadýmýn örtüsü, benim sonsuz yurdumsun

Sancaðýnda hilalle müminin umudusun

Biliyorlar ve korkuyorlar býrak hepsi bir olsun.

Son neferin kalsa da, Müslüman Türk Yurdusun.


Sosyal Medyada Paylaşın: