KARANLIKLA ARKADAŞ

KARANLIKLA ARKADAÞ
Ben deli dolu bir adamým!
Kendime göre.
Aradým, aradým ,hep aradým…
Nereyi bulduysam yaþayamadýn deli doluluðumu.
En son uçsuz bucaksýz bir bozkýra vardým.
Avazým çýktýðý kadar baðýrdým!
Uyuyan bütün hayvanlar uyandýlar.
Yalnýzca kurtlar aldýrmadýlar.
Çünkü onlar biliyordu ve anlýyordu
Niçin baðýrdýðýmý…
Koparcasýna atan yüreðimin atýþlarýný bile duyuyordular.
Ruhumda kopan fýrtýnalarý ancak bu kurtlar
Dindirir diye düþündüm.
Geri dönmek istemiyordu ayaklarým.
Akþam güneþi batmak üzereydi ki
Ufuktan kýpkýrmýzý bulutlar yükselmeye baþladý.
Sonra yavaþ yavaþ bulutlarýn rengi
Karardý ve göðün derinliklerinde kayboldu.
Arzularým alev alev yakýyordu bütün benliðimi.
Kafam da dumanlar tütüyordu.
Kararlýydým, geceyi burada geçirecektim.
Bir kayanýn üzerine oturup,
bir bozkurtla dertleþmeye baþladým.
-Niçin baðýrdýn öyle kardeþ?
-Çektiðimi çeksen,
Özlediðimi özlesen,
Ýçimdeki sessiz çýðlýklarý bir bilsen,
Bir duysan var ya…
Ben kýrýlan kalbimi düzeltmeye geldim buraya
Bu akþam.
Alnýmdan hüznümü silmeye,
Seninle sarmaþ dolaþ olmaya geldim.
Bu akþam bana arkadaþ ol.
Suyum ol,
Umudum ol,
Baharým ol…
Bakma benim deli dolu olduðuma,
Yüreðim çok yumuþaktýr, merhametlidir,
Sevgi doludur gönlüm.
Al içindeki hüzünleri
Söndür sesiz çýðlýklarýmý.
Sabah olunca
Ýçimi güneþ ýþýðý ile doldur,
Biraz huzur biraz neþe ver bana.


Sosyal Medyada Paylaşın: