Sokaklarýn mahallelerin parsellendiði zamanlardý
aklýmýz beþ karýþ havadan
bir türlü inmiyordu bir karýþa
ayný mahallenin ele avuca sýðmaz haþarý çocuklarýydýk...
Anadan babadan korkar
yine de zulada gizli gizli sigara tüttürür
dumanýný bulutlara doðru savurur
onunla da avunurduk
sigaralarýn üstünde
kanserli ciðerlerin daha olmadýðý zamanlarda
ciðerli çocuklardýk...
Zaman zaman komþu mahalleler ile maç yapar
zaman zaman dalaþýrdýk
kavga da kavga olsa
bizimkiler onlarýn iki bacýsýna
yoldan geçerken ’’Ne kadar güzelsiniz.’’ demiþ...
Bayramlarda küçücük bebelere elli kuruþa
þans talih kader kýsmet çektirir
toplarý üç yüze beþ yüze kadar düþürmeden sektirirdik...
Benim sevdiðim kýz bana pas vermez niyeyse
gol mü atacaðýz sanki
beni seveni de ben hiç tutmadým
iþim olmaz seninle Gülþen
ne diyelim hayat böyle akýp gidiyor
keþke adam olunca talih sen de bana gülsen...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.