Gece soðuk ayaz Damarýmdaki kaným üþüyor Karanlýk yalnýz sokaklar gibiyim Rüzgar estikçe yapraklarýmý döküyor Ýçimde kalan ukteler Gökdelenler gibi yükseliyor
Yürek kýyýlarýma denizin Hýrçýn dalgalarý çarpýyor Tek tek tutunacak dalarýmý kýrýyor Hüzünler hayallerimi beni Ansýzýn hep sýrtýmda vuruyor Yýllardýr ayný manzara deðiþmiyor
Ömrüme esti kar boran Kalmadý arayan soran Yalan ile çok oldu beni yoran Zaman aþýmý unuturdu adýmý Beni ananlarýn dilinde Kapýlarým paslandým selamsýz kaldým
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖNDER34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.