Ey Diyarbekir Diyarbekir Sen Yalancı Cennetimsin

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, güzel gören gözlerin nuru,
Sen, fikri güzel gönlü güzellerin gururu,
Sen, asil ve yufka gönüllerin süruru,
Ve sen, geleceðin en güzel umutlarýsýn.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, þeref abidesi insanlarýn, en þirin uykusu,
Sen, seni sevenlerin, vazgeçilemeyen manidar tutkusu,
Sen, asil gönüllere altýn harflerle yazýlmýþ veli zatlarýn usu,
Ve sen, sana meftun olanlarýn þeref konuðusun.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, rengarenk Muhammedi gül bahçesi,
Sen, dostluðun hakkýný verenlerin, gülen çehresi,
Sen, nazarýmda gördüðüm þehirlerin en þahanesi,
Ve sen, medeniyetlere beþiklik edenlerin efsanesisin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, yanan baðýrlarýn hararetini dindiren, su testisi,
Sen, peygamberlerin, sahabelerin, nebilerin, azizlerin merkezi,
Sen, menzil murat almamýþlarýn, en yanýk gür sesi,
Ve sen, tarihe mal olmuþ sevdalýlarýn, en acýklý hikayesisin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, Karacadað’ýn iki mevsim kirlemeyen tertemiz karý,
Sen, sana sevdalý birinin asla ve asla unutulamayan yarý,
Sen, ilmi ile amel edenlerin meclisinde, oturanlarýn namus ve arý,
Ve sen, gönül köprülerinin en muhteþem harcýsýn.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, okuduðum mert ve yiðitlik kitaplarýnýn, ana fikri,
Sen, bir abidin yerin göðün sahibine karþý, en ihlaslý zikri,
Sen, helal lokmalarla karnýný doyuranlarýn, þükrü,
Ve sen, sevdiðinin özlemi ile yanýp kavrulan, bir sevdalýnýn visalisin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, sana sevdalý efsunlu gözlerin, kapkara sürmesi,
Sen, ahde vefalýlarýn el ele, kol kola, pür neþe ile gezmesi
Sen, sevdalýlarýn hasbihal için buluþtuklarý, aþk çeþmesi,
Ve sen, kesik uçlu kalemlerle yazýlan bu þehrin mukaddimesisin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, kurumuþ tarlalarý sulayan, bire yedi hasýlat veren Dicle nehri,
Sen, seni caný gönülden sevenleri öldürmeyen zehri,
Sen, sende doðmuþ, sende büyümüþ, gelinlik kýzlarýn, mehri,
Ve sen, ölesiye seven birinin yollarýný, aþk ve þevkle gözleyen gözlerisin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, yâd ellerdeki bir Diyarbekir’linin, sana olan firak özlemleri,
Sen, sayýlý ömür miadýmýn, henüz yaþanmamýþ günleri,
Sen, kavurucu yaz sýcaklarýnda, insanlarý serinleten meltemleri,
Ve sen, müebbet hapis cezasý verilmiþ, bir sevda mahkumunun tahliye sevinçlerisin.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, yazýlmakla, anlatýlmakla bitmeyen, en hayýrlý vuslatlar
Sen, sevenleri kavuþturan, týmarý çok mükemmel yapýlmýþ, rahvan atlar,
Sen, barýþ si mgesi güvercinlerdeki, uçmaktan yorulmayan kanatlar,
Ve sen, seni ölesiye sevmekten vazgeçmeyen müzmin inatlarsýn.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, bu emanet can bu tende kaldýkça, benim yalancý cennetim,
Sen, havaný teneffüs ettikçe, suyunu içtikçe, sararýp solmaz benzim betim,
Sen, sende yaþadýkça, bitmez sana olan özlem ve hasretim,
Ve sen, beni baðrýnda aðýrladýkça ziyadeleþir her daim güç ve kuvvetim.

22/Haziran/2018
Sosyal Medyada Paylaşın: