Rehine Krizleri

iki renk bir fotoðraf ben
kýsa donlu, koca gözlü, kibar bir velet
ellerimi içi yazgýlarla dolu bir torbaya atýyorum
ne çýkarsa bahtýma, neyse halim, o hallerim
bir þehir en beyefendi acýsýný nasýl verirse iþte
bir þehir en ahlaksýz aþklarýný nasýl sunarsa önüme iþte
bir türlü boy atmayan mutluluklarýmý nasýl avutabilirsek iþte
nasip diye diye, nasip kapýlarýnýn ardýndakileri merak edip
önce sað ayaðýmla çýkýyorum fotoðrafýmýn zarýný yýrtýp
dev gibi öykülerin üstünden geçiyorum, karný aç tüm maceralarýn
güpegündüz ve gece gece, ortasýnda aðzým
soðuk almasýn diye her tarafý aðýtlarla kaplý aðzým
dilimin üstünde þahsiyetsiz öðütler, inadýna ezberleyemediðim

dilim
her suskunlukta nöbetçi
tüm kabahatlerimi develerin üstüne yüklüyorum
göç heyecaný içinde embriyolar gibi
yine bölünüyoruz içimdeki benlere
bir batýmda dördüz doðuruyor ruhum
bir kez daha doðabilri miyiz bu kýzgýn kumlarýn üstünde
aç ve susuz, cezalý kaktüslerin gölgesinde
bilemediðimiz yerlerde binbir gece þiirlerinin sayfalarýný karýþtýrýyoruz
mecazen düþ kuruyoruz, mecazen seviþiyoruz diþi vahalarla
onlar ve onlar hiç býrakmýyor peþimizi, uzatmalý sancýlarým gibi

hiç bir iyi anýmý saklayamýyorum, nafile tonlarca naftalin
bir þekilde sýzýyor gölgelerimden, kötü kalpli güveler

diyorum ki :
"elimde geçmiþten kalan eski bir aþk var"
itibar etmiyor hiç bir duygulu antikacý
elim boþ dönüyorum yine, geldiðim yerlere
diyorum ki :
"suçlarý kanýtlanýncaya dek özgürdür tüm yalnýzlýklar"
ehemmiyetsiz buluyor yaþlý masal eksperleri
diyorum ki :
"martýlarýn meþhur olmasý, simit düþkünü olmalarýndandýr."
baþýný öne eðiyor, rol yapamayan dalgalar

oysa çok farklý olabilirdi baþlangýcým
göbek baðým, altýn bir makasla kesilmeliydi
tüm davetlilerin gözü önünde,
etkileyici bir doðum konuþmasý yapmalýydým, çenemi sývazlayýp
sonra , "yarýn yorucu bir gün olacak, müsaadenizle" deyip,
ilk
rüyamý
görmeliydim


oysa öyle olmadý
"beyefendi, hatalý sollama yaptýnýz." dedi tüm memurlar
çünkü,
onlar sevmeden önce geçtim ben hep yanlarýndan
o kadar hýzlý geçtim ki hep
hiç biri seviþmelerimi tanýyamadý bile
tanýyamadýlar, koynuýmda beslediðim þeylerimi
o þeylerin de þeylerini, þeyden de öte þeylerimi
þey...

bri söylentiye göre böyle iþte tüm bunlar
iki renk bir fotoðraf bulmuþ beni bebekken, bir kitabýn içinde
o büyütmüþ, bakmýþ bana, acýktýðým yerlerde aðlamalar yedirerek

öyle büyüdüm ben o duygularýn ortalýk yerlerinde
hep öyle dedim vicdansýz roman kahramanlarýna :
"önce düþlerimi ver, sonra salývereyim umutlarýmý"
hiç bitmedi
belki de hiç bitmeyecek
bu rehine krizleri-m-

öyleydi iþte doðduðum yerdeki odanýn duvarýnda yazan :
"astarý yüzünden pahalýdýr bu yaþamlarýn."
ateþ küle dönüþürken kýrýlýyor ortasýndan uykularým
o yüzden,
kýsasý makbuldur bu ihtiras ziyaretlerinin :
"geç oldu, kalkalým artýk bu þiirden,
daha odamda, canýmý acýtacak onca cümle bekler beni."

Bir de
bilin diye söylüyorum :
rehine krizleriyle, krizantemleri
hep ayný vazoya koyarým ben...




Oktay Coþar


Sosyal Medyada Paylaşın: