Bakýþ düþürürünce canevine köz,
Zehiri akrepce YAKIP gidiyor.
Kýrk yýllýk dostluðu bir çift acý söz,
Bütün temelinden YIKIP gidiyor...
’Olur mu?’ demeyin sakýn yarenler,
Ölmüyor, kurþuna göðüs gerenler.
Candost nazarýnda ’oh!’u görenler,
Dünyadan zamansýz ÇEKÝP gidiyor.
Güvensiz çiçekler solmuyor ama,
Karagün kararýp kalmýyor ama,
Bu dünyanýn sonu olmuyor ama,
Her iþ çýðýrýndan ÇIKIP gidiyor.
"Vatan millet" diye çýkýlan yolda,
Yemin billah sýfýr deðerler, solda.
Koltukta olamazsa parada pulda,
Kardaþ kardaþýný EKÝP gidiyor.
Hep hatýr, hep gönül yýktýkça diller,
Düþen her yapraðý savurur yeller,
Bakarsýn ki birgün, ayrýlmýþ yollar,
Herkes baþka yöne AKIP gidiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.