Düşe Kalka

Nasip bilmem hangi ilde
kader bir harita elde
dolaþýrým belde belde
yaþýyorum düþe kalka.

Gönlüm ambar, elim kasa
varý yoðu etmem tasa
menzil uzak ömür kýsa
koþuyorum düþe kalka.

Mevlâ’yý leyl ve naharda
zikrettim soðukta harda
ýrmak gibi ilkbaharda
coþuyorum düþe kalka.

Kimin salak, kimin solak
Hak söze vermiþem kulak
baþým yolak, elim çolak
kaþýyorum düþe kalka.

Nefsimle ettiðim bu harp
kâh vurur kâh yerim bir darp
daðlar yüce kayalar sarp
aþýyorum düþe kalka.

Tâkat bitti, sesim boðuk
garibin sarayý koðuk
gündüz serin gece soðuk
üþüyorum düþe kalka.

Seksen sene geçti dolu
desin bir Allah’ýn kulu
nasýl kat ettin bu yolu
þaþýyorum düþe kalka.

Bu dünyanýn tamâhýný
bir ömrün âh-u vâhýný,
bunca suç ve günâhýmý
taþýyorum düþe kalka.

Yollar bitmez yolcu býkar
yavrular burnunda kokar
gurbet ateþi pek yakar
piþiyorum düþe kalka.

Ademoðlu hazar ister
Mevlâ’sýndan nazar ister
garip göçmüþ mezar ister
eþiyorum düþe kalka.

Ýdris ESEN, Erenköy, Eylül, 2014

Sosyal Medyada Paylaşın: