MÜHÜRLÜ VAKİTLERDE ÖZLEMİNE LADES
Özlemin yalazý vurunca derinlere
Ve sükût gece mavisine bulanýnca,
Yediveren feyziyle sarýlýp yokluðuna,
Ývedi sözcükler sýralanýrmýþ.
Oysa;
’’Özledim’’ demek en kolay yanýymýþ anlatabilmenin.
Evirip çevirmeden.
Þimdi ben,
Özledim desem;
Somutlanýr düþer mi topraðýna cemrelerim ?
Süreyya’nýn þavký vurur mu,
Ayazý çalan mermerine gece gece ?
Desem ki;
Damarlarým raksýný unuttu unutacak
Ve dizgini tutmuyor kahrolasý gözlerimin !
Sürüyor kendini bir fotoðrafýn en izbe yerine
Ha boðuldu, ha boðulacak !
Desem ki;
Mutedil olsa duygularýn semahý
Ve hiç biri aðýrlýðýný bu kadar hissettirmese.
Sonra, bir selenle irkilsem mesela
’’Bu vakit, kavuþma vaktidir’’ dese.
Desem ki;
Masal kitaplarýmýn kahramaný, çýk gel !
Bu defa ben veririm Azrail’e günahkâr canýmý
Ve içinde güllerimi kurutmadan okurum tüm sayfalarýný.
Gam yerine can sefasý sürdüm desem,
Mesela, kirpiðime asýlmadý buðusu bakýþlarýnýn.
Desem ki; iyiyim.
Desem ki;özlem de ne ?
Ýnanýr mýsýn,
Sahi inanýr mýsýn sevgili ?
Ýnanmazsýn deðil mi ?
Her cümlesi sinemde al yakuti iz býrakan,
Haresinde kaybolduðum mütebessim gamzeli
Ve zerrece anýlmadýk olmayaným ! Ýnanmazsýn.
Desem ki, gel !
Maðrip’te olsan tutunur beyaz bir kýsraðýn yelesine,
Gelirdin.
Sýcacýk bedeniyle kim dönmüyor ki geri ?
Gelirdin be sevgili, gelirdin !
Böyle yutarak sözlerini
Ve kýpýrdatmadan gözlerini ahþap çerçevede,
Ýliklerime kadar dondurmazdýn deðil mi ?
Ah sevgili !
Özleminin yalazý vurunca derinlere
Ve sükût gece mavisine bulanýnca,
Yediveren feyziyle sarýlýr yokluðuna,
Ývedi sözcükleri sýralamazdým iþte!
Sen bakma bana !
Benimki, mühürlü lacivert gecelerin
Kinayeli umudu deðil.
Gelmeyeceðini bile bile avuçlayýp semayý,
Yýldýzlarý koparýrkenki yenilgi,
Özlemle tutuþtuðum ilk ladesti sanki.
Özlem Pala
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.