sebepsiz deðil bu beyin fýrtýnasý,
yorulduðumu görmeye eriniyorum artýk.
Çiçekleri kurumaya yüz tutmuþ bir bahçenin
en ücra kýyýsýnda oturuyorum
sessizlik herþeyin gölgesini çiðniyor.
Aradýðým huzur belki..
belki biraz kelimelere kötürüm kalmak
Salýverdim göðsümün kelebeklerini
kim bilir kaç vakit sonra ölecekler.
gözlerimin sevinci eksik,
neþesini akþam býraktýðým yerde bulamadým.
hýçkýrýk renginde yutkunmalar dolaþýyor boðazýmda
kirpiklerim ýslak, menzilim yosun tutmuþ.
týrnaklarýmýn altý masanýn enkazýyla dolu
ne iç týrmalayan sesler bunlar .
canýmý acýlý acýlý boðazýmdan söken insanlarýn kalplerinden uzak olmak istiyorum.
olabildiðince yalnýzken alabildiðine kimsesiz kalarak.
Newâ