istanbul denince içimdeki ah sensin!

Nice güzel içinden gönül seni seçti yar
sandým ki son olacak senle ömrümüz tamam
hani sen dedin ya aradýðým sensin yar
sandým ki aþk kollarýmýza dolanýr bu bahar

ben de sevdim aslýnda senden biraz da fazla
çok istedim yanýmda yaþlansýn gözlerimiz bak
sen aðlýyorum derken de içim hep hüsran oldu
kavuþuruz derdin ya bil ki sabrým kalmadý inan

sen derdin ki Ýstanbulum; sen sevdiðim þehirsin
sen derdin ki baharým; sen açan çiçeðimsin
sen derdin ki dert benim ; ben bu derde talibim
sen derdin ki ben gülüm; ben kýnayan bülbülüm

huysuz ve tatlý güldün, biraz da nazlýydýn sen
Halini bilip sana boyun eðerdim aslýnda ben
sevdim her halini inan en çok da aðlayan gözlerini
ve sesin kaldý bende, sindi içime nakýþ dokudun kalp yaramla

þimdi kalk, çýk dolaþ sokaklarý tamam mý
denize bak, ufku seyret dolan Ýstanbulunu
bulamazsýn bir daha sana bakan ben gibi
kim meftun olur sana içindeki har benim


onun aðzýndan;

’ övünüp duruyordum anlat deyince içini
kalbim temiz inanki dilim yalan hiç bilmez
zaten içimi görsen melek dersin saf yakut
Allahým ben neyim benim aslým ney gibi

aðlýyorum biraz anlatýnca kendimi
gözlerim dolu dolu aðlama desem de boþ
içim doluyor hemen taþýyorum istemsiz
bu yüreðin derdi ne bilmiyorum ben inan

övdüm yine halimi ama sen anlat, dedin
zaten dile gelmeden sen bilirsin ahvalimi
ben sev dedim bir kere kesemedim önünü
kader deyip kaçsak da açamadýk düðümü ’

diyorum ki geç deðil bir sözüne bakarým
sen dersen gel inan ben koþarak gelirim
bin defa tövbe etsek bu aþk bozuyor yemini
seni duydu gördü ya tutamýyorum ben kendimi

methin benim aðzýmdan ’gönlün pek de güzeldir’
bilmez kimse ben gibi meftunun aslýn benim
sen hastayým desen de aslýnda hasta benim
gözlerimin içine bak gülüm anla garip halimi
býrakýp gittim desende aslýnda en yakýnýn benim...


fuzuliM
Sosyal Medyada Paylaşın: