Bir gül koparmak için, kýrmayýn ince dalý. Sessiz, sedasýz aðlar, günlerce içi kanar. Yaratanýn eseri; hem pembesi, hem alý. Deðerse hoyrat eller, onun da caný yanar.
Dallarýný kesseniz, gün boyu inler durur. Eser bir acý poyraz, harman gibi savurur. Dili yok söyleyemez, eðer küserse kurur. Batarsa sivri diller, onun da caný yanar.
Kimler acý çekmedi, kimler düþmedi derde. Bülbül boþa mý aðlar, yaþ döker her seherde. Bir fidaný kýraný, kýrarlar ayný yerde. Ezip geçerse seller, onun da caný yanar.
Çiçekler nazý sever, gülün ki hiç çekilmez. Sevgisiz büyüyemez, her topraða dikilmez. Ayaz vurursa eðer, bir daha yüzü gülmez. Eserse soðuk yeller, onun da caný yanar.
Baharlarý çok sever, kavrulur sýcaklarda. Deste, deste toplanýr; baðlanýr kucaklarda. Çok güzeldir kokusu, demlenir ocaklarda. Yaramaz ona çöller, onun da caný yanar.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.