özlemiyorum senli hiç bir þeyi eski kadar artýk aðlamakla meþkulüm ben aðlamak’ lý sen gülmek’li kaldýn bu zaman’da bugün senli cümle kurdum kelimelerimde içimde kopan fýrtýnalarda yoruldum kalemimin ucuna isyan kaðýda hüzün bulandý gözlerim þahit oldu titrek ellerime adýný andýðým her cümlemde üþüyordum sensizlik plansýz yaþamlar gibi sayýlmayan takvim yapraklarý kimini mutlu kimini mutsuz eder sen düþerken aklýma ben; yorgun,kýrgýn,uykusuzluða birtap sensizliðin kirlenen beden gibi tedirginim aslýnda; ben’ sizliðin’de iyi’misin kötü’müsün aklým senli son savaþýný vermekte hafýzam güzel yüzünü hatýrlayamayacak kadar hasta gel diye beklemiyorum artýk hani ara sýra geliþlerin vardý rüyalarýma artýk hayalini de yollamaz oldun bana alýþtýn mý yoksa yokluðuma? ben yokluðuna alýþamazken...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞAİRbaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.