Suya dokunduðumda kendi sesimi iþitiyorum Bir çýðlýðýn damlaya dönüþmesi gibi Kendimi o damlada boðuyorum Gözlerimi saklýyorum sonra Týpký güneþ pýrýltýsýyla kapatan kirpiklerimin hicabý gibi...
Sessizliðim sade bir kahvenin köpük gürültüsünde Gözlerimin rengini anýmsatýyor Kendime bakmak gibi iþte Hüznümü yudumladýðým renkte içime atýyorum
Tanýmadýðým bir kitapta kayboluyorum Yüzlerce kilit var ellerimde Hangi kelime açacak kilit ruhumu bilmiyorum Tek tek noktalardan sonra umudum diyorum
Perdenin ardýnda sessiz yürüyen geceyi görüyorum Þehrin yüzünü sýmsýký kapamýþ Bir kaç aþina þarký dilime dolanmýþ Bilerek sözlerini unutuyorum...
Yaðmurun bahanesi bulut misali Sürükleyip getiren rüzgarýn elinden tutuyorum Belki de gecede gökkuþaðý arýyorum...
Aybüke
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aybüke KUMTEPE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.