Firavun
Kimine hep ervahça yitik arar durursun
Kimine Âdem olur o cenneti bulursun
Kimine bir yasakça meyve yer kovulursun
Kimine Hava olur dünyada durulursun.
Kimine o Kabilce toprak mezar oyarsýn
Kimine Habil olur ölür mevtan koyarsýn
Kimine zor tufanca çalýþtýrýp yorarsýn
Kimine bir Nuh olur halkla gemi boyarsýn.
Kimine Süleyman’ca koca saray taþýrsýn
Kimine Belkýs olur sevinçten bel kaþýrsýn
Kimine Ýbrahim’ce büyük daðlar aþarsýn
Kimine Hacer olur Kâbe görüp þaþarsýn.
Kimine bir çocukça puta ipin takarsýn
Kimine zalim olur lav misali akarsýn
Kimine o Nemrutça ateþleri yakarsýn
Kimine Halil olur güzelliðe bakarsýn.
Kimine bir þeytanca tuzak oyun kurarsýn
Kimine lokma olur sen karýn doyurursun
Kimine Firavunca sallar tokat vurursun
Kimine Musa olur hep Hakký duyurursun.
09.06.2018
Ahmet Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.