Rûz-i Mahşer

Ruz-i mahþer eyliyor, câl-i aþkýn bedeni
Âfâk-ý eyyâm solsa, istihsaným ebedî
Mûtâd bir izmihlâle râm eylese de ruhî
Arzdan arþa sevdiðim, mahall-i maksudumsun.

Zeliller altýndayken nasýl tutmayým mâtem
Yâ mahbub müstakim ol, ahkâm edersin madem
Resûl’den haberin yok, dersin bu sevda elzem
Nale-i sükûnum yâr, lüzumlardan lüzmumsun.

Hercümerce dönecek sana uzanan eller
Abd-ý âhir de kalsa, vâveylâ eder yeller
Nedâmet vermez fayda, beyhude taþar seller
Arza debûrlar dolsa, ensab-ý namusumsun.

Batýn-i sevdan ile küre-i arzý doldur
Elîm ve vahîm olan, Hakk’tan ayrýlan yoldur
Dikeni batmýyorsa, bütün güllerin’ soldur
Lâkin evham ileysen, ebedî kâbusumsun.

Tazarrur’ etme abda, ednâ-i cebânettir
Ýcmâ eylense bile, kebâir cehalettir
Dalâlet denilen þey, vird-i zeb’n sefahettir
Lisân-ý hâlimdir bu, gönülden meyusumsun.

Ecnebî sana öðüt, dinleyiver Mirac’ý
Âlem-i berzahdayken sevap yoksa ne acý
Ýstinad eyle biraz, Cennetindedir tacý
Kâtýu’t-tarîk olma, o vakit nûrdan nûrsun.
Sosyal Medyada Paylaşın: