ne zaman kararsa kuþak aðrýlarýnýn sardýðý
gökyüzü
orman, cadý, aslan ve dolap..
dönecekse küle
zamanlar da yýldýz ekilip güneþ biçilen zamanlar olsa
vakte yakýn kopar baðrýmdan yaþlý bir teyzenin feryadý...
kavurur!
içime iþler
bir film þeridi gibi geçer gözümün önünden son
kullanma tarihi geçmiþ elvedalar
birbirine karýþýr ayak aðrýlarý,
teker izleri,
baþlar gidiþler
peþ peþe...
zulmüm karýþýr her batan güne
uyutmaz hasreti
günebakanlar açtýrýrým dört köþede
bu odalar, bu þehir yabaným
tohumsuz, köksüzüm
kurumamýþ yürekte ýslaklýðý yangýn sevdalar
kahkahalarda büyür
uçsuz bucaksýz çaresizlik, baþ dönmesi...
ýssýz bir þehir, çýkamayan bir sokak ve þekilsiz bir gölgeyle
ve sýrýtýþý çürümüþ çehrelerin
çamurun kokusunu, yüzünün rengini bilmeden
bir yol ne kadar sürebilir ki
oysa ki,
müptelasý olduðun sularda yüzmek yerine
kara okyanuslara yönünü vermek de ne oluyordu. ..
göðsünde kuruttuðun mevsim ateþi annen ve baban
yedi renkli rüyalarda görülen hüzün ve yeþil iki ayrý renkse birbirine benzemeyen
kopacaksa birilerinin kýyameti
býrak kopsun baðrýmdan
belki diner ayak aðrýlarý da
gider güneþe konar sormadan
...
...
sözün özü
23. peron da öldü içimdeki istek.
bu yüzden kaçýrdým bütün trenleri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.