geceye
yýldýz sarmaþýðýndan düþen huzme
ahþap tavanýn, taþ duvarlarýn aydýnlýðý gel
gel de gecenin rengini sýyýr gözlerimden
çýkmaz bir sokaðýn ucunda sonsuzluk
hiç gördün mü rüyanýn aksi-ni
aynalarda
……
benliði
kuþatan narsist yaþamlarýn yükselen güneþi
yavaþ yavaþ ölürsem bozulur mu kara büyünüz
bak paslý bir kýlýcýn ucunda çocukluðum
siz kanattýnýz nazlý karanfilimin gözlerini
uyuyan bir göle çevirdiniz
ruhumu
öylece
oturuyorum
ormansýz bir çalýnýn mezarýnda
annem saçlarýmý topluyor yerden
zamanýn aðzýndan ceset yaðýyor kucaðýma
kan kelebeklerinin cümbüþü var dumanlarda
çürüyen elmalarýn dokunduðu her caný yitirdik
karanlýðýn kalbinde y-atýyor insanlýk
tanrým yaþamak için
her gün küçük gözler küçük bacaklar çoðalttým kendimde
her acýyý beyaz kanatlarla her fýrtýnayý sürgünlerle uðurladým
her türkü de bir aþk
her aþkta bir sihir
yarattým
hepsi yalandý
hayaldi
ucu bucaðý olmayan
bir illüzyonun eteklerinden savruldum
ateþ böceklerine bir karýncaya dönüþtüm
tutundum sevdiklerime tutundum yapraða dala
gümüþ sözlerle hançerlendim
þimþeklere tutuldum
eðildim büküldüm
seslendim
sarý çimenlere
yýkadým tozlanan kalbimi
akýttým hüznümü topraða
sabýrlarla
yaþlarla
ölüm en kutsal madendi
inemedim
derine
ayþe uçar
09.06.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.