Sadâkat baðýmdýn, hâzanda bile,
Mor menekþem n’oldu? hercai halin.
Çiy düþmüþ goncanda, kim kondu güle?
Söyle elin m’oldu, çiçeðin dalýn?
Bu aþkýn deryasý, sýð deðil derin,
Ben Ferhad-i sevdim, sen ise Þirin,
Kutsal sevdalarý, Rabbimden sorun,
Sanmayýnki kuldu, þahidim bilin.
Þimdi samyelisin, þimâl esersin,
Sebepsiz sebepsiz, sýk sýk küsersin,
Aþkýmý hazmetmez, geri kusarsýn,
Sevdama çektiðin, çizgiler kalýn.
Sen böyle deðildin, garip bir hal var,
Sanýrým arada, baþka bir kul var,
Vuslat-ý visâle, harap bir yol var.
Mühletim mi doldu? söylesin dilin.
Beraber aðlardýk, beraber güler,
Yemin andýmýzý, semâ’dan diler,
Ölümsüz sevdama, yâr namaz kýlar,
Salý omuz buldu, bu figan kulun.
Aðla artýk aðla, meftun gözlerim,
Aðlamak hakkýndýr, ýslat yüzlerim.
Kâr etmez gönlüme, dud-i sözlerim,
Hayâl meyâl oldu, hüsn-ü cemâlin.
Hem aðlar hem yazar, Figani beyit,
Kýrdým kalemimi, bilesin kaðýt,
Bu son þiir bu son, hicran-ý aðýt,
Aþk mahþere kaldý, kabrime salýn.
Erdem GÜMÜÞ (Kul Figani)
09.06.2018 ÖZBEKÝSTAN/TAÞKENT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.