Kedim Necati
öyle olsun hüzün
bu akþam da gel yine,gülmesin yüzüm
sevgilin, suskunluðu da al yanýna
geçip þöyle oturun karþýma kasýla kasýla.
az biraz toplayayým bende þu daðýlan hatýralarý
inletir kapýmýzý birazdan, mazinin çaný
en son
bin küsur yýl önce,
yine böyle netameli bir gecede,
yuvarlanýp gitmiþtim mazinin koyaklarýna
takýlýp da yularýma düþünce.
ne çok yýldýzým vardý gökyüzünde
seyrelmiþ saçlarý semanýn yazýk
benimki gibi, döküle döküle.
ne çok umut eksilmiþ ömrümden eyvah
paslý bir çivi gibi,söküle söküle.
buralarda bir yerlerde
bir de kalbim olacaktý…hatýrladým
incitmesinler diye sanýrým, iyi bir yere sakladým
bir eþek heykeli mi neydi?
sýrtýnda insanlýk denen semeri
kimi sevsem saðolsun, üstünde gezerdi
ne garip deðil mi? þu dünyada beni
yanlýzca kedim necati sevdi
o da kesin
verdiðim balýklar yüzündendi.
mkemalserhatlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
M.Kemal Serhatlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.